شاید تاکنون به این فکر کرده باشید که فاصله 1.4سانتیمتری بین دو جام شیشه دوجداره مطلوب و استاندارد برای چیست؟ و آیا این فاصله پایه و اساس مهندسی یا ترمودینامیک دارد؟
در سال ۱۸۶۵ در شهر نیویورک یک فروشنده شیشه، شیشه دوجداره را اختراع کرد و این ابداع خود را به ثبت رساند وی در آن زمان اثبات کرد که شیشه دوجداره می‌تواند در جلوگیری از انتقال حرارت به بیرون از ساخت نقش بهینه ای ایفا کند.
و علت فاصله 1.4 سانتیمتری بین دو جام آن است که اگر 2جام شیشه دوجداره به یکدیگر بسیار نزدیک باشند حرارت می تواند به راحتی از یک جدار شیشه به جام دیگر عبور کند و فاصله خیلی کم بین قاب‌های شیشه‌ای به افت گرما بوسیله انتشار بین قاب‌ها منجر میشود .
واما اگر فاصله دو جام بیش از اندازه زیاد باشد، هوای محبوس در بین دو جام شیشه دوجداره به جای بازی کردن نقش عایق این بار خود نقش هدایتگر حرارت را ایفا می نماید و جریانات انتقال گرما بوسیله ویسکوزیته گاز کاهش پیدا می‌کند و گرما را بین قاب‌ها انتقال می‌دهد.
در حالت استاندارد شیشه دو جداره، فضای خالی ما بین دو جام شیشه از انتقال حرارت و انرژی بین دو جدار بیرونی و درونی جلوگیری می نماید. در صورت افزایش فاصله دو جدار در شیشه دوجداره انتقال حرارت بیشتر خواهد شد و اگر این فاصله کاهش یابد نیز خاصیت عایق بودن کاهش خواهد یافت.
بنابراین فاصله مطلوب تعیین شده برای شیشه دوجداره نقش به سزایی در افزایش عایق پذیر بودن شیشه ایفا می کند .قابل ذکر است که این فاصله مطلوب بستگی به تفاوت دمای هوا بیرون و داخل اتاق و همچنین گاز تزریقی پر شده بین دو جدار نیز دارد .اگر چگالی گاز تزریقی بین دو جدار بیشتر از هوا باشد مانند آرگون (argon) یا زنون (xenon) یا کریپتون (krypton)، در این صورت خاصیت عایق پذیری بیشتر شده و می توانیم تا حدی فاصله بین دو جدار شیشه دوجداره را کاهش دهیم .
ضمن اینکه جام شیشه دوجداره می تواند با یک لایه شفاف پوشش داده شود که باعث باز تابش پرتو حرارتی شده و از انتقال انرژی گرمایی می کاهد. که سومین تکنیک در کاهش اتلاف انرژی به حساب می آید .
از آنجایی که شیشه به تنهایی نمی تواند پوشش عایق خوبی برای انتقال حرارت باشد از سیستم های ذکر شد جهت عایق سازی شیشه دوجداره استفاده می شود و در واقع علت عایق بودن پنجره دو جداره هوای معبوس بین دو جدار شیشه پنجره دو جداره می باشد .
توضیح جالب و قابل توجه آنکه هیچ گاه گرم ترین نقطه، دقیقاً فضای مماس بر شیشه نیست، بلکه در واقع بهترین دما همیشه با کمی فاصله از شیشه قابل حس است و این خود به دلیل وجود یک لایه هوای مرده و راکد در کنار شیشه است که همانند یک لایه عایق عمل می کند.
شما می توانید خودتان این موضوع را تست کنید. کافی است سر انگشتان خود را در فاصله چند سانتیمتری از پنجره یک اتاق گرم در یک روز سرد نگه دارید و سپس انگشتان خود را به پنجره نزدیک کنید، خواهید دید که دما سردتر خواهد شد. این لایه از هوای مرده قطر زیادی ندارد و به نظر می رسد که بیشتر این مزایا در همان فاصله 4 میلیمتری اول از شیشه است که ممکن است با توجه به دمای داخلی و بیرونی به مقدار جزئی تغییر کند.
با توجه به توضیحات بالا فاصله موجود در بین دو جام شیشه دوجداره منطقی به نظر می رسد.
دیدگاهتان را بنویسید
می خواهید در گفت و گو شرکت کنید؟خیالتان راحت باشد 🙂